Κι άλλο σπανακόρυζο, μαμά!

Ναι, στο δικό μας σπίτι αυτή η κραυγή ακούγεται συχνά. Μου πήρε δύο χρόνια πειραμάτων για να τα καταφέρω, αλλά τελικά το πέτυχα: το σπανακόρυζο έχει γίνει αγαπημένο φαγητό των παιδιών αλλά και του άντρα μου.
Πώς γίνεται; Το κόλπο είναι να καταφέρεις να εξαφανιστεί η υπερβολικά "πράσινη" γεύση του σπανακιού που απωθεί τους μικρούς. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιώ καλό σωτάρισμα, μια πιπεριά κόκκινη και ένα ...μήλο. Μάλιστα μήλο. Η γλύκα του διώχνει τη "γλυφάδα" του σπανακιού, η πιπεριά του δίνει σπιρτάδα και άρωμα, το σωτάρισμα του προσθέτει νοστιμιά. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.
Αλλά ας τα πούμε αναλυτικά:

Σπανακόρυζο των παιδιών

Υλικά
2-3 κρεμμύδια ξερά
1 πιπεριά Φλωρίνης φρέσκια
500 γρ. σπανάκι καθαρισμένο, πλυμένο (ή κατεψυγμένο)
ένα καρότο (προαιρετικά)
ένα μήλο (απαραίτητο!)
τρία φλιτζάνια ρύζι για πιλάφι
αλάτι, πιπέρι, κόκκινο πιπέρι
χυμό και ξύσμα μισού λεμονιού
1 φλιτζάνι λάδι
Νερό ή ζωμό ή τοματοχυμό, σε ποσότητα ανάλογη με το ρύζι που χρησιμοποιείτε (δείτε τις οδηγίες του πακέτου)

Εκτέλεση
Αλέθουμε το κρεμμύδι στον πολυκόφτη και το σωτάρουμε στο μισό λάδι. Όταν αρχίσει να κιτρινίζει, ανακατεύουμε καλά και χαμηλώνουμε τη φωτιά.
Καθώς ψήνεται το κρεμμύδι, καθαρίζουμε την πιπεριά, την περνάμε κι αυτή από τον πολυκόφτη και την προσθέτουμε στο κρεμμύδι. Αφήνουμε να ψηθούν μαζί αρκετή ώρα, σε χαμηλή φωτιά, ώσπου να μαλακώσει η πιπεριά και να καραμελώσει το κρεμμύδι.

Στο μεταξύ, καθαρίζουμε το σπανάκι: Κόβουμε τις ρίζες και τα μαραμένα φύλλα και το πλένουμε πολύ καλά σε μεγάλη λεκάνη γεμάτη με νερό. Το στραγγίζουμε και επαναλαμβάνουμε το πλύσιμο 3-4 φορές.
Ρίχνουμε το σπανάκι σε δεύτερη κατσαρόλα χωρίς νερό και σκεπάζουμε. Έπειτα από μερικά λεπτά σηκώνουμε το καπάκι. Το σπανάκι που είναι στον πάτο θα έχει μαραθεί. Με την κουτάλα, ανασηκώνουμε το σπανάκι έτσι ώστε τα μαραμένα φύλλα ν' ανέβουν πάνω και τα φρέσκα να πάνε στον πάτο για να μαραθούν κι αυτά. Συνεχίζουμε ώσπου να μαραθεί όλο. Αν χρησιμοποιείτε κατεψυγμένο σπανάκι, ξεχάστε το πλύσιμο: βάλτε το κατευθείαν στην κατσαρόλα όχι για να μαραθεί αλλά για να ξεπαγώσει.

Την ώρα που ασχολούμαστε με το σπανάκι, δεν ξεχνάμε να ανακατεύουμε το κρεμμύδι πότε-πότε για να μην καεί. Αν σας φαίνεται ότι πάει να καεί, χαμηλώστε κι άλλο τη φωτιά και προλάβετε τη ζημιά ρίχνοντας λίγο νερό στην κατσαρόλα.

Όταν το σπανάκι είναι έτοιμο, το ρίχνετε στον πολυκόφτη και το κάνετε πουρέ. Ρίχνετε τον πουρέ στην κατσαρόλα με τα κρεμμύδια.

Καθαρίζετε το καρότο και το μήλο, τα ψιλοκόβετε κι αυτά και τα προσθέτετε στο μείγμα σπανακιού-κρεμμυδιού. Προσθέτετε το ανάλογο υγρό για το ρύζι που θα χρησιμοποιήσετε και το αφήνετε σε μέτρια φωτιά.

Μετράτε το ρύζι, το καθαρίζετε (αφαιρώντας ξένα σώματα και μαύρα σπειριά με το χέρι) και το πλένετε (ρίχνετε νερό στη λεκάνη με το ρύζι, ανακατεύετε ώσπου το νερό να θολώσει και το στραγγίζετε - επαναλαμβάνετε δυο-τρεις φορές).

Ρίχνετε το ρύζι στην κατσαρόλα με το νερό και το σπανάκι, που θα πρέπει τώρα να βράζει. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, κόκκινο πιπέρι, το χυμό και το ξύσμα του λεμονιού και το υπόλοιπο λάδι. Ανακατεύετε μια φορά, καλά, προσέχοντας να μην έχει κολλήσει ρύζι στον πάτο. Μόλις το μείγμα σας αρχίσει να βράζει, χαμηλώνετε τη φωτιά όσο το δυνατόν περισσότερο κι αφήνετε το σπανακόρυζο να μαγειρευτεί ώσπου να έχει πιεί εντελώς το νερό του.

Καλή όρεξη!

Σημειώσεις:

• Όπως είπα, οι δικοί μου πρίγκηπες δεν αγαπούν τις ίνες. Αν τα δικά σας παιδιά δεν έχουν πρόβλημα, μπορείτε να βάλετε το σπανάκι στο φαγητό χωρίς να το αλέσετε. Επίσης, τα λαχανικά μπορούν να μαγειρευτούν ψιλοκομμένα κι όχι αλεσμένα. 
• Αν τα παιδιά σας δεν αγαπούν το ξινό, αφαιρέστε το χυμό λεμονιού.
• Μολονότι παραδοσιακά το σπανακόρυζο γίνεται με ντομάτα, εμείς το προτιμούμε χωρίς αυτή. Το κόκκινο χρώμα της πιπεριάς αρκεί για να ομορφύνει το πιάτο.
• Η πιπεριά πρέπει να είναι Φλωρίνης, για τη γλυκιά, πιπεράτη γεύση της. Οι κοινές πιπεριές δε δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα.
• Μη με ρωτήσετε πόσες κατσαρόλες με σπανακόρυζα αναγκάστηκα να τελειώσω μόνη μου, ώσπου να βρω το συνδυασμό που μόλις διαβάσατε.
• Και το καλύτερο. "Αγάπη μου, μου φέρνεις ένα μήλο για το σπανακόρυζο;" "Μήλο; Στο σπανακόρυζο;;;!!!" "Μα βρε αγάπη μου, πέντε χρόνια τώρα βάζω μήλο στο σπανακόρυζο, δεν το είχες προσέξει;" "....."

Νταντά κακοποιούσε νήπιο!

Για κακοποίηση ενός βρέφους 19 μηνών συνελήφθη πριν από λίγες ημέρες μία 62χρονη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη.

Ο πατέρας του παιδιού, ο οποίος είναι δικηγόρος και μάλιστα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, μίλησε στο protothema.gr και αποκάλυψε πώς διαπίστωσε ότι η νταντά, που την είχε προτείνει στους γονείς πρόσωπο από το φιλικό τους περιβάλλον τονίζοντας πως έχει πολύ καλές συστάσεις από τις προηγούμενες δουλειές της, κακοποιούσε την κόρη του.

Ο δικηγόρος Νίκος Αντωνιάδης υποστήριξε ότι πριν από περίπου 1,5 μήνα αντιλήφθηκε αλλαγή στην συμπεριφορά της μικρής κόρης του. Σύμφωνα με τον ίδιο, το 19 μηνών κοριτσάκι είχε βίαιη συμπεριφορά, χαστούκιζε τον ίδιο, ήταν μονίμως αγέλαστο, δεν κοιμόταν τα βράδια και είχε υπερένταση.

Ο κ. Αντωνιάδης τονίζει επίσης ότι δυσκολευόταν να αλλάξει την πάνα της μικρής του ενώ παρατήρησε πως είχε κάποιες εκδορές ανάμεσα στα ποδαράκια του, που εικάζει ότι ήταν από τα νύχια της 62χρονης Ελληνίδας που θεωρητικά θα έπρεπε να έχει το μωρό υπό την προστασία της...
Έτσι, όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος, ρώτησε την νταντά πώς έγιναν οι γρατζουνιές στο σώμα του παιδιού. Εκείνη ισχυρίστηκε ότι τις γρατζουνιές τις προκάλεσε από μόνο του το παιδί επειδή έχει... μακριά νύχια.

Ενώ όπως παραδέχεται ο δικηγόρος την πρώτη φορά πίστεψε όσα του είπε η νταντά, δεν συνέβη το ίδιο όταν η κόρη του είχε ξανά ανάλογες γρατζουνιές κάτω από την περιοχή των ματιών! Ο κ. Αντωνιάδης εξηγεί πως αυτή τη φορά προσπάθησε να λύσει το μυστήριο μόνος του ρωτώντας το ίδιο του το παιδί. Τότε το 19 μηνών κοριτσάκι άρχισε να τσιμπάει το μάγουλό του και να τραβάει το αυτί του, ουρλιάζοντας παράλληλα.

Έπειτα από την αντίδρασή αυτή, αποφάσισε να καταγράψει τη γυναίκα με κινητό τηλέφωνο.
Ο κ. Αντωνιάδης δηλώνει πως έχει στα χέρια του μία ηχογράφηση 2 ωρών και 30 λεπτών όπου μεταξύ άλλων η 62χρονη φέρεται να βωμολοχεί απέναντι στο παιδί.

Συγκεκριμένα ο πατέρας ομολογεί πως η νταντά ακούγεται να λέει: «βρ@@μα πάρε την πιπίλα από εδώ» και «πάρε τον πο@@λο», ενώ ο ήχος της τηλεόρασης ήταν στην διαπασών.

Έτσι ο ίδιος έκανε μήνυση στην νταντά και αστυνομικοί του Αστυνομικού Τμήματος Ευόσμου την συνέλαβαν επ' αυτοφόρω στο σπίτι της οικογένειας.
Ακόμη, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει στα χέρια την έκθεση του ιατροδικαστή την οποία και θα καταθέσει στην εισαγγελία.

Η γυναίκα έμεινα για μία ημέρα στο κρατητήριο και έπειτα αφέθηκε ελεύθερη οπότε και προέβη σε μήνυση για ψευδή καταμήνυση κατά του κ. Αντωνιάδη, ο οποίος οδηγήθηκε στο τμήμα όπου και παρέμεινε και εκείνος για μία ημέρα! Όπως δηλώνει ο ίδιος πέρασε από μία απίστευτη ταλαιπωρία και η συνέχεια αναμένεται να δοθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Από εδώ.  Εικόνα από εδώ.

Τελικά ποιον να εμπιστευτείς να σου φυλάξει το παιδί; Το θέμα αυτό είναι τεράστιο και τόσο οξύ που θα επανέλθω. 
Ποιά είναι η δική σας εμπειρία με νταντάδες και βρεφονηπιακούς σταθμούς;
Αν έχετε κάποια ιστορία που πιστεύετε πως αξίζει ν' ακουστεί, μη διστάσετε να μας την πείτε για να τη μάθουμε όλοι.

Καλό Πάσχα

Καλό Πάσχα σε όλους!
Καλά να περάσετε όλοι καλά, με υγεία, χαρά και την αγάπη όλων όσους αγαπάτε!

(εικόνα από εδώ)

25 ερωτήσεις για να μάθετε τι γίνεται στο σχολείο του παιδιού σας

«Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;»

«Καλά.»

«Πες και κάτι ακόμη βρε παιδάκι μου!»

«Ε, τι άλλο να σου πω; Μια χαρά.»

Σας φαίνεται γνώριμος αυτός ο διάλογος; 

Αν όχι, είστε από τους “τυχερούς”. Πολλά είναι τα παιδιά που με το γυρίζουν σπίτι αναμεταδίδουν με λεπτομέρειες όλη την ημέρα τους. 

Αν κάτι σας θυμίζει όμως, τότε προφανώς τα παιδιά σας είναι στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και δε μοιράζονται λεπτομέρειες, ή απλά ο τρόπος που πέφτει αυτή η ερώτηση είναι τόσο γενικός και αόριστος που πραγματικά δεν έχουν τι να πουν, ενώ κατά τα άλλα θα ήταν πρόθυμα!

Η blogger Liz Evans, εκπαιδευτικός η ίδια, ήρθε αντιμέτωπη αρκετές φορές με τις μονολεκτικές, άδειες απαντήσεις “καλά”, “μια χαρά” και άλλες παρόμοιες και αποφάσισε να κάνει μια λίστα πρωτότυπων και απρόσμενων ερωτήσεων που θα δελέαζαν τα παιδιά της να απαντήσουν. Έτσι, εκείνα θα το έβρισκαν διασκεδαστικό, θα της μετέφεραν πληροφορίες χωρίς να εχουν την αίσθηση ότι δίνουν αναφορά κι εκείνη σίγουρα θα γινόταν πιο ευχάριστη απέναντί τους. Συγχρόνως θα μάθαινε και όλα όσα θα ήθελε τόσο για την καθημερινότητά τους όσο όμως και για τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν τα παιδιά της όταν εκείνη δε θα ήταν παρούσα – ποιος ξέρει, ίσως και πολλά παραπάνω!

Δείτε τη λίστα!

1. Ποιό ήταν το καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (ποιό ήταν το χειρότερο;)

2. Πες μου κάτι που σήμερα σε έκανε να γελάσεις.

3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον θα καθόσουν μαζί στην τάξη; (με ποιον δε θα καθόσουν με τίποτα; Γιατί;)

4. Ποιο σημείο (χώρος) του σχολείου είναι το πιο σούπερ;

5. Πες μου μια περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα. (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος)

6. Αν έπαιρνα τηλέφωνο τη δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για σένα;

7. Με ποιον τρόπο βοήθησες κάποιον σήμερα;

8. Με ποιον τρόπο σε βοήθησε κάποιος σήμερα;

9. Πες μου κάτι καινούργιο που έμαθες σήμερα.

10. Ποια στιγμή ήσουν πιο χαρούμενος σήμερα;

11. Ποια στιγμή βαρέθηκες πιο πολύ σήμερα;

12. Αν εμφανιζόταν ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο στην τάξη σου για να πάρει κάποιον, ποιος θα ήθελες να ήταν αυτός; (Γιατί;)

13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα που δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά μαζί του;

14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα!

15. Ποια λέξη είπε πιο πολλές φορές η δασκάλα σου σήμερα;

16. Τι πιστεύεις οτι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε για πιο πολλές ώρες στο σχολείο;

17. Τι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε λιγότερο; Γιατί;

18. Σε ποιον πιστεύεις οτι θα μπορούσες να φερθείς καλύτερα μέσα στην τάξη σου; (ενώ δεν το έχεις κάνει ενδεχομένως)

19. Πού κυρίως παίζεις στα διαλείμματα;

20. Ποιος είναι ο πιο αστείος μέσα στην τάξη σου; Γιατί;

21. Τι σου άρεσε πιο πολύ στο κολατσιό σου;

22. Αν ήσουν εσύ ο δάσκαλος αύριο, τι θα έκανες;

23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη που θα χρειαζόταν λίγο χρόνο εκτός ομάδας;

24. Αν μπορούσες να αλλάξεις θέση με κάποιον μέσα στην τάξη, με ποιον θα το διαπραγματευόσουν; Γιατί;

25. Πες μου 3 διαφορετικές στιγμές που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις το μολύβι σου σήμερα!

Όπως είναι φανερό, η λίστα μπορεί να μην τελειώσει ποτέ κι αυτό είναι σίγουρα καλό! Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας χωρίς κριτική, χωρίς (φανερό) έλεγχο, χωρίς κυνήγι και απόδοση ευθυνών. Ας γίνουμε λίγο πιο διασκεδαστικοί και ευχάριστοι και μέσα από αυτή μας τη στάση σίγουρα έχουμε μόνο να κερδίσουμε, εμείς, τα παιδιά μας και η σχέση μας με αυτά. Και θα δείτε οτι το παιχνίδι αυτό των ερωτήσεων θα τα εξιτάρει και θα το αποζητούν από μόνα τους! Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας ξαφνιάσουν, να σας συγκινήσουν, να σας καταπλήξουν! Έως και να σας σοκάρουν, να είστε έτοιμοι!

Φροντίστε να τα κοιτάτε στα μάτια, να μην ασχολείστε παράλληλα με κάτι άλλο και να μη ρίχνετε κλεφτές ματιές στο ρολόι γιατί η προσπάθεια θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Τα παιδιά θέλουν, αποζητούν, έχουν ανάγκη την προσοχή μας. Όπως και οι μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι;

Αν δείτε ότι δεν ανταποκρίνονται, μην τα παρατήσετε! Δοκιμάστε πάλι με κάποια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση και προτιμήστε την ώρα λίγο πριν τον ύπνο. Τότε που είναι στιγμές χαλάρωσης, εξομολογήσεων, αγκαλιάς και φιλιών.

Προτρέψτε τα να κάνουν το ίδιο, να βρουν αντίστοιχες ερωτήσεις για εσάς. Τα παιδιά, όπως και ο καθένας ίσως, ανοίγονται πιο εύκολα όταν κάνουμε την αρχή εμείς. Αν τους πούμε πως πέρασε η δική μας μέρα, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε για τη δική τους.

Τι λέτε; Θα το δοκιμάσουμε;

Κι αλήθεια, τι άλλες ερωτήσεις θα προσθέτατε στη λίστα;

Μετάφραση - Επιμέλεια: Όλγα Χατζηχρίστου, από το μπλογκ Μικροί-Μεγάλοι.
Αρχικό άρθρο: εδώ.
Εικόνα: από εδώ.

“Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;” “Καλά.” “Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;” “Καλά.” “Πες και κάτι ακόμη βρε παιδάκι μου!” “Ε, τι άλλο να σου πω, καλά.” “Μια χαρά.” Σας φαίνεται γνώριμος αυτός ο διάλογος; Αν όχι, είστε από τους “τυχερούς”. Πολλά είναι τα παιδιά που με το γυρίζουν σπίτι αναμεταδίδουν με λεπτομέρειες όλη την ημέρα τους. Αν κάτι σας θυμίζει όμως τότε προφανώς τα παιδιά σας είναι στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και δε μοιράζονται λεπτομέρειες, ή απλά ο τρόπος που πέφτει αυτή η ερώτηση είναι τόσο γενικός και αόριστος που πραγματικά δεν έχουν τι να πουν, ενώ κατά τα άλλα θα ήταν πρόθυμα! Η blogger Liz Evans, εκπαιδευτικός η ίδια, ήρθε αντιμέτωπη αρκετές φορές με τις μονολεκτικές, άδειες απαντήσεις “καλά”, “μια χαρά” και άλλες παρόμοιες και αποφάσισε να κάνει μια λίστα πρωτότυπων και απρόσμενων ερωτήσεων που θα δελέαζαν τα παιδιά της να απαντήσουν. Έτσι, εκείνα θα το έβρισκαν διασκεδαστικό, θα της μετέφεραν πληροφορίες χωρίς να εχουν την αίσθηση ότι δίνουν αναφορά κι εκείνη σίγουρα θα γινόταν πιο ευχάριστη απέναντί τους. Συγχρόνως θα μάθαινε και όλα όσα θα ήθελε τόσο για την καθημερινότητά τους όσο όμως και για τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν τα παιδιά της όταν εκείνη δε θα ήταν παρούσα – ποιος ξέρει, ίσως και πολλά παραπάνω! Δείτε τη λίστα! 1. Ποιό ήταν το καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (ποιό ήταν το χειρότερο;) 2. Πες μου κάτι που σήμερα σε έκανε να γελάσεις. 3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον θα καθόσουν μαζί στην τάξη; (με ποιον δε θα καθόσουν με τίποτα; Γιατί;) 4. Ποιο σημείο (χώρος) του σχολείου είναι το πιο σούπερ; 5. Πες μου μια περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα. (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος) 6. Αν έπαιρνα τηλέφωνο τη δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για σένα; 7. Με ποιον τρόπο βοήθησες κάποιον σήμερα; 8. Με ποιον τρόπο σε βοήθησε κάποιος σήμερα; 9. Πες μου κάτι καινούργιο που έμαθες σήμερα. 10. Ποια στιγμή ήσουν πιο χαρούμενος σήμερα; 11. Ποια στιγμή βαρέθηκες πιο πολύ σήμερα; 12. Αν εμφανιζόταν ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο στην τάξη σου για να πάρει κάποιον, ποιος θα ήθελες να ήταν αυτός; (Γιατί;) 13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα που δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά μαζί του; 14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα! 15. Ποια λέξη είπε πιο πολλές φορές η δασκάλα σου σήμερα; 16. Τι πιστεύεις οτι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε για πιο πολλές ώρες στο σχολείο; 17. Τι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε λιγότερο; Γιατί; 18. Σε ποιον πιστεύεις οτι θα μπορούσες να φερθείς καλύτερα μέσα στην τάξη σου; (ενώ δεν το έχεις κάνει ενδεχομένως) 19. Πού κυρίως παίζεις στα διαλείμματα; 20. Ποιος είναι ο πιο αστείος μέσα στην τάξη σου; Γιατί; 21. Τι σου άρεσε πιο πολύ στο κολατσιό σου; 22. Αν ήσουν εσύ ο δάσκαλος αύριο, τι θα έκανες; 23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη που θα χρειαζόταν λίγο χρόνο εκτός ομάδας; 24. Αν μπορούσες να αλλάξεις θέση με κάποιον μέσα στην τάξη, με ποιον θα το διαπραγματευόσουν; Γιατί; 25. Πες μου 3 διαφορετικές στιγμές που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις το μολύβι σου σήμερα! Όπως είναι φανερό, η λίστα μπορεί να μην τελειώσει ποτέ κι αυτό είναι σίγουρα καλό! Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας χωρίς κριτική, χωρίς (φανερό) έλεγχο, χωρίς κυνήγι και απόδοση ευθυνών. Ας γίνουμε λίγο πιο διασκεδαστικοί και ευχάριστοι και μέσα από αυτή μας τη στάση σίγουρα έχουμε μόνο να κερδίσουμε, εμείς, τα παιδιά μας και η σχέση μας με αυτά. Και θα δείτε οτι το παιχνίδι αυτό των ερωτήσεων θα τα εξιτάρει και θα το αποζητούν από μόνα τους! Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας ξαφνιάσουν, να σας συγκινήσουν, να σας καταπλήξουν! Έως και να σας σοκάρουν, να είστε έτοιμοι! Φροντίστε να τα κοιτάτε στα μάτια, να μην ασχολείστε παράλληλα με κάτι άλλο και να μη ρίχνετε κλεφτές ματιές στο ρολόι γιατί η προσπάθεια θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Τα παιδιά θέλουν, αποζητούν, έχουν ανάγκη την προσοχή μας. Όπως και οι μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι; Αν δείτε ότι δεν ανταποκρίνονται, μην τα παρατήσετε! Δοκιμάστε πάλι με κάποια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση και προτιμήστε την ώρα λίγο πριν τον ύπνο. Τότε που είναι στιγμές χαλάρωσης, εξομολογήσεων, αγκαλιάς και φιλιών. Προτρέψτε τα να κάνουν το ίδιο, να βρουν αντίστοιχες ερωτήσεις για εσάς. Τα παιδιά, όπως και ο καθένας ίσως, ανοίγονται πιο εύκολα όταν κάνουμε την αρχή εμείς. Αν τους πούμε πως πέρασε η δική μας μέρα, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε για τη δική τους. Τι λέτε; Θα το δοκιμάσουμε; Και αλήθεια, τι άλλες ερωτήσεις θα προσθέτατε στη λίστα;

Διαβάστε περισσότερα:

ερωτήσεις μάθετε παιδιού ΣΧΟΛΕΙΟ Δείτε πως με 25 ερωτήσεις μπορείτε να μάθετε τι γίνεται στο σχολείο του παιδιού σας 20 Σεπτεμβρίου 2014 11 Σχόλια logotherapeia_b “Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;” “Καλά.” “Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;” “Καλά.” “Πες και κάτι ακόμη βρε παιδάκι μου!” “Ε, τι άλλο να σου πω, καλά.” “Μια χαρά.” Σας φαίνεται γνώριμος αυτός ο διάλογος; Αν όχι, είστε από τους “τυχερούς”. Πολλά είναι τα παιδιά που με το γυρίζουν σπίτι αναμεταδίδουν με λεπτομέρειες όλη την ημέρα τους. Αν κάτι σας θυμίζει όμως τότε προφανώς τα παιδιά σας είναι στην κατηγορία εκείνων που θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και δε μοιράζονται λεπτομέρειες, ή απλά ο τρόπος που πέφτει αυτή η ερώτηση είναι τόσο γενικός και αόριστος που πραγματικά δεν έχουν τι να πουν, ενώ κατά τα άλλα θα ήταν πρόθυμα! Η blogger Liz Evans, εκπαιδευτικός η ίδια, ήρθε αντιμέτωπη αρκετές φορές με τις μονολεκτικές, άδειες απαντήσεις “καλά”, “μια χαρά” και άλλες παρόμοιες και αποφάσισε να κάνει μια λίστα πρωτότυπων και απρόσμενων ερωτήσεων που θα δελέαζαν τα παιδιά της να απαντήσουν. Έτσι, εκείνα θα το έβρισκαν διασκεδαστικό, θα της μετέφεραν πληροφορίες χωρίς να εχουν την αίσθηση ότι δίνουν αναφορά κι εκείνη σίγουρα θα γινόταν πιο ευχάριστη απέναντί τους. Συγχρόνως θα μάθαινε και όλα όσα θα ήθελε τόσο για την καθημερινότητά τους όσο όμως και για τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν τα παιδιά της όταν εκείνη δε θα ήταν παρούσα – ποιος ξέρει, ίσως και πολλά παραπάνω! Δείτε τη λίστα! 1. Ποιό ήταν το καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (ποιό ήταν το χειρότερο;) 2. Πες μου κάτι που σήμερα σε έκανε να γελάσεις. 3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον θα καθόσουν μαζί στην τάξη; (με ποιον δε θα καθόσουν με τίποτα; Γιατί;) 4. Ποιο σημείο (χώρος) του σχολείου είναι το πιο σούπερ; 5. Πες μου μια περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα. (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος) 6. Αν έπαιρνα τηλέφωνο τη δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για σένα; 7. Με ποιον τρόπο βοήθησες κάποιον σήμερα; 8. Με ποιον τρόπο σε βοήθησε κάποιος σήμερα; 9. Πες μου κάτι καινούργιο που έμαθες σήμερα. 10. Ποια στιγμή ήσουν πιο χαρούμενος σήμερα; 11. Ποια στιγμή βαρέθηκες πιο πολύ σήμερα; 12. Αν εμφανιζόταν ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο στην τάξη σου για να πάρει κάποιον, ποιος θα ήθελες να ήταν αυτός; (Γιατί;) 13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα που δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά μαζί του; 14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα! 15. Ποια λέξη είπε πιο πολλές φορές η δασκάλα σου σήμερα; 16. Τι πιστεύεις οτι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε για πιο πολλές ώρες στο σχολείο; 17. Τι θα έπρεπε να κάνετε ή να μαθαίνετε λιγότερο; Γιατί; 18. Σε ποιον πιστεύεις οτι θα μπορούσες να φερθείς καλύτερα μέσα στην τάξη σου; (ενώ δεν το έχεις κάνει ενδεχομένως) 19. Πού κυρίως παίζεις στα διαλείμματα; 20. Ποιος είναι ο πιο αστείος μέσα στην τάξη σου; Γιατί; 21. Τι σου άρεσε πιο πολύ στο κολατσιό σου; 22. Αν ήσουν εσύ ο δάσκαλος αύριο, τι θα έκανες; 23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη που θα χρειαζόταν λίγο χρόνο εκτός ομάδας; 24. Αν μπορούσες να αλλάξεις θέση με κάποιον μέσα στην τάξη, με ποιον θα το διαπραγματευόσουν; Γιατί; 25. Πες μου 3 διαφορετικές στιγμές που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις το μολύβι σου σήμερα! Όπως είναι φανερό, η λίστα μπορεί να μην τελειώσει ποτέ κι αυτό είναι σίγουρα καλό! Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας χωρίς κριτική, χωρίς (φανερό) έλεγχο, χωρίς κυνήγι και απόδοση ευθυνών. Ας γίνουμε λίγο πιο διασκεδαστικοί και ευχάριστοι και μέσα από αυτή μας τη στάση σίγουρα έχουμε μόνο να κερδίσουμε, εμείς, τα παιδιά μας και η σχέση μας με αυτά. Και θα δείτε οτι το παιχνίδι αυτό των ερωτήσεων θα τα εξιτάρει και θα το αποζητούν από μόνα τους! Οι απαντήσεις τους μπορεί να σας ξαφνιάσουν, να σας συγκινήσουν, να σας καταπλήξουν! Έως και να σας σοκάρουν, να είστε έτοιμοι! Φροντίστε να τα κοιτάτε στα μάτια, να μην ασχολείστε παράλληλα με κάτι άλλο και να μη ρίχνετε κλεφτές ματιές στο ρολόι γιατί η προσπάθεια θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Τα παιδιά θέλουν, αποζητούν, έχουν ανάγκη την προσοχή μας. Όπως και οι μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι; Αν δείτε ότι δεν ανταποκρίνονται, μην τα παρατήσετε! Δοκιμάστε πάλι με κάποια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση και προτιμήστε την ώρα λίγο πριν τον ύπνο. Τότε που είναι στιγμές χαλάρωσης, εξομολογήσεων, αγκαλιάς και φιλιών. Προτρέψτε τα να κάνουν το ίδιο, να βρουν αντίστοιχες ερωτήσεις για εσάς. Τα παιδιά, όπως και ο καθένας ίσως, ανοίγονται πιο εύκολα όταν κάνουμε την αρχή εμείς. Αν τους πούμε πως πέρασε η δική μας μέρα, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε για τη δική τους. Τι λέτε; Θα το δοκιμάσουμε; Και αλήθεια, τι άλλες ερωτήσεις θα προσθέτατε στη λίστα; …………………………………………………………………………………………………………. Το άρθρο διαβάσαμε εδώ : Huffington Post Μετάφραση – Επιμέλεια: Όλγα Χατζηχρίστου Photo by philos, taken in Costeas Geitonas School Πηγή: mikroimegaloi.gr FacebookTwitter Share 11 σχόλια sotiria kafeiri rammou 12 Μαρτίου 2015 at 08:07 αυτή που τόγραψε το άρθρο και είχε την φαεινή..δεν μπορεί να έχει παιδιά….εκτός αν έχει τα ..αγγελούδια……Κάθε μαμά.ξέρει ότι όταν γυρνάνε από το σχολείο είναι διαλυμένα,κακόκεφα..κουτουλάνε,πεινάνε…και εκτός ακραίων καταστάσεων,πχ.που έχει πέσει ξύλο..ή τσακωμοί….δεν τους παίρνεις κουβέντα…….αντίθετα…κάποια στιγμή ηρεμίας…σε χρόνο άσχετο….όλα τα παιδιά…εφόσον νιώθουν καλά με τους γονείς ,θα ξεφουρνίσουν..τι έγινε……. αλλά συνήθως τα άρθρα και οι θεωρίες γράφονται από ειδήμονες στα χαρτιά ,στην θεωρία και όχι στην πράξη…….και μετά οι ίδιοι με περισπούδαστο ύφος μουρλαίνουν και ενοχοποιούν τους γονείς….. Απάντηση Πανος 12 Μαρτίου 2015 at 10:34 Νομίζω, πως η Λίζ, αναφέρει ότι η καλύτερη στιγμή για να θέσουμε τις ερωτήσεις, είναι μια στιγμή χαλάρωσης και αυτή είναι πριν τον ύπνο. Πάντως, από δική μου εμπειρία , όντως αυτή η ώρα είναι η καλύτερη και πράγματι, τότε, ξαπλωμένος δίπλα στον γιο μου, κάνουμε τις μεγαλύτερες συζητήσεις (παρέα με λίγο χαβαλέ). Απάντηση Mary 14 Μαρτίου 2015 at 23:03 Ίσως να το δοκίμαζες τότε; Ακόμα και τη διαλυμένη κακόκεφη στιγμή που γυρνάνε απ’ το σχολείο. Αν και με μας δουλεύει καλύτερα το βράδυ πριν τον ύπνο. Μια μόνο ερώτηση: Τι σου άρεσε πιο πολύ από σήμερα; Απάντηση Ολγα Χατζηχρίστου 16 Μαρτίου 2015 at 15:50 @ Sotiria Rammou, κι όμως είναι τόσο πολλά τα παιδιά που δε γυρνούν κακόκεφα και διαλυμένα από το σχολείο! Ειναι τόσο πολλά αυτά που είναι χαρούμενα, ίσως κουρασμένα, αλλά πρόθυμα να κάνουν κουβέντα και να μοιραστούν κομμάτια της μέρας τους. Επίσης υπάρχουν πολλά παιδιά που αγαπούν αυτό το παιχνίδι ερωτήσεων ακόμη και στη διαδρομή από το σχολείο στο σπίτι. Δεν είναι λοιπόν όλα “φαεινή έμπνευση αυτών που δεν έχουν παιδιά”. Την μετάφραση την έκανα εγώ και επιμελήθηκα το άρθρο. Υιοθέτησα πολλές από αυτές τις ερωτήσεις, εγώ και πολλές φίλες και το απολαμβάνουμε. Δεν ισχύει λοιπόν το ίδιο για όλους, ε; Όλγα Χατζηχρίστου Απάντηση maria 19 Μαρτίου 2015 at 22:16 Tha sifoniso oti ola ta pedia den einai to idio i diki mou apo tin ora pou tha tin paro apo to sxolio mou dini pliris anafora akoma kai to pire apo tin katina poli kalo to paixnidi ton erotiseo tha to dokimaso an kai den xriazete tha to kanoume san paixnidi Απάντηση ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΙΧΟΥ 16 Μαρτίου 2015 at 17:26 ΤΟ ΟΤΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΥΠΗΡΟ… ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΕΤΣΙ, ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΑ. ΙΣΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΘΕΜΑ… Απάντηση Σοφη 17 Μαρτίου 2015 at 08:55 @ Sotiria kafeiri Rammou..μηπως Σωτηρια να το ψάξεις αυτό με την διάθεση των παιδιών σου όταν γυρίζουν από το σχολείο. Η πλειοψηφία δεν σταματα να μιλά στη διαδρομη για το σπίτι, για τα τεκτενόμενα του σχολείου. Αν ένα παιδακι είναι σιωπηλό, κακόκεφο και δυσανασχετημενο, τότε η μαμά οφείλει να σκύψει 10 φορές περισσότερο πάνω στο παιδί της και να βρει αυτη τα κλειδια για να το ξεκλειδώσουν. Το άρθρο είναι πολύ καλογραμμένο, στα πλαίσια της πραγματικότητας και δίνει πολύ ωραίες συμβουλες- ιδεες σε κάποιες μαναδες να ξεστραβωθούν και να ασχοληθούν λίγο παραπάνω με τα παιδιά τους και την ψυχολογία τους πέρα από τα διεκπεραιωτικά…..φαγητο, πλυσιμο, υπνο. Απάντηση Ρια 13 Μαρτίου 2015 at 09:42 Νομιζω ειναι ενα πολυ καλο αρθρο και σου δινει επιλογες πως να προσεγγισεις ενα παιδι. Και φυσικα δεν μιλαμε να το πιεσεις να σου τα πει ολα οταν ειναι κακοκεφο ή πειναει κτλ. Σιγουρα θα υπαρξει μια ωρα που θα ειναι ηρεμο και θα μπορειτε και σεις να του αφειερωσετε λιγο χρονο! ετσι θα παρετε τις απαντησεις που θελετε. Και οπως ειπε και ο Πανος λιγο πριν τον υπνο εκει συζυταμε και μεις ηρεμα και ωραια !! και παντα θελει ακι λιγο χαβαλε φιλε Πανο!! Απάντηση Ιρμα 13 Μαρτίου 2015 at 17:11 Υπάρχουν και μερικά μπουμπούκια γονείς, που βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο του παιδιού να πει ότι έγινε κάτι αρνητικό στο σχολείο, να πούνε πόσο κακός και ανεύθυνος είναι ο δάσκαλος και πολλά άλλα. Τα έχω βιώσει προσωπικά και έχει τύχει να ακούσω μια μητέρα σε ταβέρνα να ρωτάει συνέχεια το νήπιο (Η κυρία σας, σας αφήνει μόνους; Για σκέψου. Ποτέ δεν το έχει κάνει;) Το νήπιο νιώθοντας τέτοια ψυχολογική πίεση, θα θυμηθεί ότι η νηπιαγωγός ίσως απουσίασε για μερικά δευτερόλεπτα και θα πει στη μάνα (Ναι , μας αφήνει μόνους) και την επομένη θα έρθει η μάνα ωρυόμενη να επιτεθεί στην εκπαιδευτικό, που αφήνει τα νήπια και αλωνίζει στο σχολείο! Απάντηση Pani 18 Μαρτίου 2015 at 20:56 To pedi mou pou genika de mila katholou gia to ti ginete sto sholio tis apantise shedon oles tis erotisis! Απάντηση ATHINA 19 Μαρτίου 2015 at 14:49 Προφανώς το κάθε παιδί δεν γυρίζει με την ίδια διάθεση στο σπίτι!Τα δικά μου παιδιά γυρίζουν συνήθως χαμογελαστά και το ερωτηματολόγιο αυτό το δουλεύουμε με τη μορφή παιχνιδιού!Οφείλω να σας ομολογήσω πως τα παιδιά μου το ζητάνε πια απο μόνα τους γιατι τους αρέσει η συζήτηση που κάνουμε!!!!Δοκιμάστε το! Απάντηση Σχολιάστε το άρθρο Το email σας δεν θα δημοσιευθεί Required fields are marked * Όνομα * Email * Website

Διαβάστε περισσότερα:

Σταματήστε την παιδική γκρίνια σε 10 λεπτά!!! (1)

Ποιος γονιός δεν έχει νιώσει το «σταματήστε τη γη να κατέβω!» όταν το παιδί τους γκρινιάζει ασταμάτητα;

Η γκρίνια είναι ενοχλητική, εκνευριστική, διαβρωτική, τρελαίνει και τον πιο ψύχραιμο γονιό!  Συχνά οι γονείς λένε στο παιδί «σταμάτα να γκρινιάζεις και μίλα μου σαν μεγάλος» αλλά στην πραγματικότητα είναι μικρό παιδί!  

Η γκρίνια του παιδιού είναι ένα SOS, μια έκκληση για βοήθεια, αλλά χωρίς λόγια.  Όταν το παιδιά ‘φορτώσουν’, όταν εκνευριστούν, όταν δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τα έντονα συναισθήματά τους, τότε αρχίζουν τη γκρίνια.  Και για να μπορέσουν να σταματήσουν τη γκρίνια θα πρέπει να μάθουν στον αυτοέλεγχο και την αυτορρύθμιση.  Πώς γίνεται αυτό;   

 

Χρειάζεται να πάρουν από τους γονείς αγάπη και ηρεμία!

 

Πώς σταματάει η γκρίνια;

 

Δίνοντας στο παιδί ήρεμη αγάπη στην αγκαλιά μας!  Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να πάρουμε το παιδί αγκαλιά, σιωπηλά, ήρεμα και να το κρατήσουμε μερικά λεπτά, 2 ως 10, μέχρι να ηρεμήσει.  Δε χρειάζεται να πούμε τίποτα, δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλα παρά να κρατάμε το παιδί ήρεμα και να του μεταδίδουμε την αγάπη μας.  Όταν το παιδί επανέλθει, ηρεμήσει και βρίσκεται σε κατάσταση συναισθηματικής ισορροπίας, θα έχει σταματήσει και τη γκρίνια.

Θα μου πείτε τώρα ότι 10 λεπτά είναι πολύ χρόνος, ειδικά όταν βιάζεστε να κάνετε κάτι.  Πράγματι, αλλά δείτε το και αλλιώς: αν δε δώσετε χρόνο στο παιδί να ηρεμήσει, αν δε φτάσετε στη ρίζα του προβλήματος, που είναι ότι έχει την ανάγκη να συνδεθεί συναισθηματικά μαζί σας και να ‘γεμίσει μπαταρίες’, τότε σε άλλα δέκα λεπτά θα γκρινιάζει πάλι!

Οπότε, η επιλογή είναι δική σας: είτε θα περάσετε 10 ήρεμα λεπτά μαζί, είτε θα γκρινιάζει το παιδί κι εσείς θα εκνευρίζεστε για τα επόμενα 10 λεπτά!

Από την άλλη, τις περισσότερες φορές αυτό για το οποίο οι γονείς βιάζονται ή θέλουν να κάνουν εκείνη τη στιγμή είναι κάτι όχι και τόσο σημαντικό, το οποίο οι ίδιοι δε θα το θυμούνται στο τέλος της ημέρας.  Όμως, τις φωνές, τις επιπλήξεις, τον θυμό τους ή το ξέσπασμά τους θα τα θυμάται το παιδί τους όχι μόνο ως το τέλος της ίδιας μέρας, αλλά και την επόμενη, και τη μεθεπόμενη…

 

Τα 10 λεπτά ήρεμης αγάπης και αγκαλιάς προς το παιδί που γκρινιάζει:

 

1. Βοηθάνε το παιδί να επανακτήσει την εσωτερική του ισορροπία ώστε να μη χρειάζζεται να γκρινιάζει.

2. Βοηθάνε το παιδί να μάθει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και πώς να αυτορυθμίζεται στο μέλλον μόνο του.

3. Διδάσκουν στο παιδί ότι μπορεί να βρει την εσωτερική του ηρεμία και ευεξία με το να συνδεθεί με τον εαυτό του, να παρατηρήσει το συναίσθημά του και να είναι εκεί, παρόν στη διαδικασία αυτή μέχρι το άσχημο συναίσθημα να καταλαγιάσει και να περάσει.  Όταν δε μαθαίνει κανείς αυτή τη διεργασία, στρέφεται στο αλκοόλ, το φαγητό, τα τσιγάρα, την τεχνολογία, για να βρει την εσωτερική του ηρεμία.

4. Γεμίζουν τις συναισθηματικές μπαταρίες του παιδιού σας ώστε η υπόλοιπη μέρα περνάει χωρίς γκρίνια.

5. Βοηθάνε το παιδί να αποφορτιστεί συναισθηματικά ή ακόμα και να κλάψει, αν αυτό χρειάζεται.  Με αυτό τον τρόπο το παιδί στη συνέχεια νιώθει καλύτερα.

6. Επιτρέπουν στο παιδί να ξαλαφρώσει, να έχει λιγότερο άγχος και να είναι πιο χαρούμενο.

7. Ενισχύουν τη σχέση και το συναισθηματικό δεσμό με το παιδί σας.

8. Βοηθάνε το παιδί σας να καταλάβει ότι είστε με το μέρος του και ότι μπορεί να βασιστεί πάνω σας, έτσι σας εμπιστεύεται περισσότερο, σας λέει την αλήθεια και συνεργάζεται μαζί σας.

9. Ενισχύουν τη δική σας συναισθηματική κατανόηση προς το παιδί σας και αυτό βοηθάει το παιδί σας να γίνει συναισθηματικά πιο έξυπνο.

10. Αποτελούν ένα είδος διαλογισμού.  Σας βοηθάνε να γειωθείτε, να ηρεμήσετε και να αναλάβετε το γονεϊκά σας καθήκοντα με ανανεωμένη θετική διάθεση.

Αν το καλοσκεφτείτε λοιπόν, πρόκειται για μια πολύ καλή επένδυση 10 λεπτών!  Ακόμα και αν το παιδί σας δε γκρινιάζει, δοκιμάστε μια τονωτική, αναζωογονητική αγκαλιά αγάπης!

Διαλέξτε αγάπη, ηρεμία, χαρά!

 

Δρ. Λίζα

greekpsychologypages.blogspot.gr

Δώδεκα τρόποι για να ξεφορτωθείς τους νταήδες

Συμβουλές και τεχνικές για νέους και νέες 


Υπάρχει στο σχολείο κάποιος που σε πειράζει; Κάποιος που σου λέει πράγματα που σε θυμώνουν η σε στενοχωρούν; Κάποιος που σε σπρώχνει ή σε χτυπά στα διαλείμματα;
Δυστυχώς τέτοια παιδιά υπάρχουν παντού, σ’ όλα τα σχολεία. Πάντα υπάρχει κάποιος κακοήθης που διασκεδάζει εις βάρος των άλλων. Υπάρχουν όμως τρόποι να τους κρατήσεις μακριά σου. 
Πάτα το σύνδεσμο στη λεζάντα της εικόνας για να δεις ένα βίντεο που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι είναι η σχολική βία και τι μπορείς να κάνεις για να προστατευτείς:

http://www.dailymotion.com/video/x236xgr_ntais_people

Σχολική βία: προετοιμάστε τα παιδιά σας!

Η σχολική βία δεν είναι αθώο παιδικό πείραγμα. Πρόκειται για μια εσκεμμένη λεκτική ή σωματική επίθεση που είναι συνεχής κι επαναλαμβανόμενη και χαρακτηρίζεται από σκληρότητα προς το θύμα. Οι νταήδες αποζητούν επιβεβαίωση και μια αίσθηση ισχύος μέσω της επιβολής πάνω σε άλλους. Συνήθως επιλέγουν στόχους που είναι σαφώς πιο αδύναμοι από τους ίδιους και, αν το "θύμα" ανταποκριθεί με τον επιθυμητό τρόπο (φόβο, δάκρυα, θυμό) ο νταής θα συνεχίσει με συστηματικές και επανειλημμένες επιθέσεις.
Οι νταήδες δεν το «ψάχνουν» πολύ. Αναζητούν εύκολες λύσεις και άμεση ικανοποίηση. Γι αυτό στρέφονται προς το προφανές και άμεσα αναγνωρίσιμο (διαφορά σε εμφάνιση ή συμπεριφορά). Φυσικά, αν δε βρουν κάτι τέτοιο στο άμεσο περιβάλλον τους, τότε θα στραφούν προς κάτι κοινό ή ασήμαντο το οποίο θα αναγάγουν σε ειδοποιό διαφορά. Για παράδειγμα, διαβάστε εδώ για ένα πρωτάκι που υπέστη ψυχολογική βία γιατί είχε παγούρι του πολέμου των άστρων!

Με λίγα λόγια, κάθε παιδί είναι πιθανό να γίνει κάποτε στόχος σχολικής βίας (λεκτικής ή σωματικής).

Τι κάνουμε όμως για να προστατέψουμε τα παιδιά μας; 

Σχολική βία: στρατηγικές για γονείς (και εκπαιδευτικούς)

Όταν πήγα γυμνάσιο, στην τάξη μου βρέθηκε ένα παιδί που αμέσως έγινε στόχος πειραγμάτων. Για λόγους που ποτέ δεν κατάλαβα, του κόλλησαν αμέτρητα παρατσούκλια και καθημερινά τον υπέβαλλαν σε κοροϊδίες και ταπεινώσεις. Οι δράστες ήταν πάντα οι ίδιοι, τα μισά από τ' αγόρια της τάξης, ενώ τα υπόλοιπα συμμετείχαν περιστασιακά. Όλα τα κορίτσια της τάξης έμεναν σταθερά αμέτοχοι θεατές.

Το φαινόμενο με ξάφνιασε. Σε όλα τα χρόνια μου στο δημοτικό, δεν είχα ποτέ δει κάτι παρόμοιο. Όμως τώρα ήμουν σε άλλο σχολείο, με άλλα παιδιά, σε άλλη περιοχή. Κι εγώ είχα αλλάξει: μέσα σ' ένα καλοκαίρι από παιδί έγινα έφηβη και ξαφνικά αντιλήφθηκα πράγματα που πριν αγνοούσα ολότελα.

Μίλησα στους γονείς μου για το τι συνέβαινε και,

Σχολική βία; Σιγά το πρόβλημα!

Η σχολική βία (ή σχολικός εκφοβισμός, bullying, νταηλίκι) δε μπήκε τώρα στη ζωή μας. Υπήρχε από παλιά. Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα είναι ότι είμαστε πιο ενήμεροι γι αυτό και πιο πρόθυμοι να κάνουμε κάτι για να το αντιμετωπίσουμε. Κι αυτό είναι καλό. Το κακό είναι ότι η σχολική βία έχει πια νέους τρόπους και νέα μέσα για να διαδοθεί, μέσω διαδικτύου.

Υπάρχουν πολλοί που θα πουν "Τι σχολική βία και βλακείες; Δεν είναι παρά παιδικά πειράγματα που όλοι τα περάσαμε."
Αυτό το άρθρο θα προσπαθήσει ν' απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα:
Τι είναι η σχολική βία;
Αποτελεί στ' αλήθεια πρόβλημα;
Ποια η διαφορά μεταξύ σχολικής βίας και αθώου πειράγματος;
Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στα παιδιά μας; (όλα τα παιδιά: θύτες, θύματα, και αμέτοχους συμμαθητές)


Τι είναι η σχολική βία;
Η σχολική βία είναι το φαινόμενο όπου ένα παιδί γίνεται στόχος λεκτικής ή και σωματικής βίας από άλλο παιδί (ή παιδιά) του σχολείου. Η επίθεση είναι εσκεμμένη και συνήθως παρατείνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα από τα χαρακτηριστικά του φαινομένου είναι ότι ανάμεσα στα παιδιά παρατηρείται ανισότητα, είτε πραγματική (ανάστημα, δύναμη) είτε ιδεατή (κοινωνική θέση, καταγωγή, οικονομική κατάσταση, εμφάνιση, κτλ).
Μπορεί να πάρει πολλές μορφές:

Σχολικός εκφοβισμός

Οι τελευταίες ημέρες, πέρα από τη ραγδαία πολιτική πραγματικότητα, έχουν σημαδευτεί από την αναζήτηση ενός παιδιού 20 ετών, που έφυγε ξαφνικά από τη σχολή όπου σπούδαζε στα Γιάννενα και αναζητείται ανά την Ελλάδα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γεμίσει με φωτογραφίες του, με εκκλήσεις της οικογένειάς του, των φίλων του, αλλά και αγνώστων που έχουν συγκινηθεί από την υπόθεση, ώστε όποιος κάτι ξέρει, κάτι έχει ακούσει ή έχει δει να βοηθήσει τις αρχές και τους γονείς του να το βρουν.

Στην αρχή ακουγόταν μόνο ότι ένα παιδί εξαφανίστηκε. Μετά εκφράστηκαν φόβοι για τη ζωή του, κι εμείς οι άγνωστοί του άνθρωποι, που παρακολουθούμε από την τηλεόραση, ίσως σκεφτήκαμε ότι «κάπου θα έχει μπλέξει». Με την πάροδο των ημερών και την εξέλιξη των ερευνών, σιγά σιγά αρχίσαμε να ακούμε ότι πιθανώς είχε πέσει θύμα εκφοβισμού -bullying- και μάλιστα εξαιρετικά σκληρού. Ότι κάποιοι -συμφοιτητές και συνομήλικοι;- είχαν ασκήσει εις βάρος του τέτοια ψυχολογική ή άλλης μορφής βία, που το ανάγκασαν να χαθεί από το πρόσωπο της γης. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι λέξεις η τύχη του ήταν ακόμη άγνωστη, όπως και τα πραγματικά αίτια της εξαφάνισής του.

Το ημερολόγιο του Μάρτη

Ο μικρός μας τρελλαίνεται για φράουλες.
Μόλις λοιπόν είδαμε τις πρώτες στον πάγκο της λαϊκής ζήτησε να φτιάξει το ημερολόγιο του Μάρτη σε σχήμα φράουλας!
Η μαμά έκανε ένα προσχέδιο κι έβαλε τους αριθμούς σε στήλες. Ο μικρός το αντέγραψε και ξεπατίκωσε τους αριθμούς. Επειδή όμως ήταν πολλοί και δύσκολοι για ένα νηπιάκι, συμφωνήσαμε να γράψει μόνο τα σαββατοκύριακα - τα νούμερα των καθημερινών τα έγραψε η μαμά.

Καλό μήνα σε όλους!

Λαγάνα

Αν έχετε ζυμώσει ποτέ σας ψωμί ή πίτσα, τότε ξέρετε να φτιάχνετε και λαγάνα.
Μην τη φοβάστε.
Κάντε το σπίτι να μοσχομυρίσει κι αφήστε την ατελείωτη ουρά του φούρνου για μια πανάκριβη λαγανίτσα που δε φτάνει ούτε για κέρασμα.
Ας ξεκινήσουμε:
Υλικά
Μισό κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ή ολικής, ή μισό-μισό, ή ό,τι άλλο σας αρέσει)
Αντίστοιχη μαγιά και νερό
λίγο αλατάκι
σουσάμι
Προαιρετικά
1-2 κουταλιές ζάχαρη
2-3 κουταλιές λάδι
Σκεύη
Μεγάλο μπωλ ανάμειξης, πάγκος ή τραπέζι για το ζύμωμα, μεγάλο ρηχό ταψί, κόσκινο. Προαιρετικά: χαρτί ψησίματος, πλάστης.

Εκτέλεση
Λαδώνετε το ταψί σας ή το στρώνετε με χαρτί ψησίματος.
Κοσκινίζετε το αλεύρι και το αλάτι. Αν χρησιμοποιείτε ξηρή μαγιά την ανακατεύετε με το αλεύρι. Αν χρησιμοποιείτε υγρή, τη διαλύετε προσεκτικά σε λίγο χλιαρό νερό, φροντίζοντας να μη μείνουν αδιάλυτα βωλαράκια.
Σημείωση: Το νερό που θα χρησιμοποιήσετε για τη ζύμη σας πρέπει να είναι χλιαρό. Πολύ ζεστό και θα "κάψετε" τη μαγιά, με αποτέλεσμα να μη φουσκώσει ποτέ το ζυμάρι σας. Πολύ κρύο και η ζύμη θα κάνει αιώνες ν' "ανεβεί".

Κάνετε έναν κρατήρα στη μέση του αλευριού και ρίχνετε μέσα λίγο από το νερό (αν έχετε διαλυμένη μαγιά, ρίχνετε αυτό το νερό).

Σταδιακά, αρχίστε να ρίχνετε το αλεύρι μέσα στο νερό του κρατήρα.

Ο στόχος σας είναι ν' αποκτήσετε ένα πηχτό και κολλώδες μείγμα που θα περιέχει όλο σας το αλεύρι. Αν χρειαστεί, προσθέτετε λίγο-λίγο νεράκι, προσέχοντας μην το παρακάνετε και πλημμυρίσετε τη ζύμη σας.

 

Σημείωση: κανείς δε μπορεί να σας πει πόσο νερό θα χρειαστεί η ζύμη σας. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το είδος του αλευριού που χρησιμοποιείτε, το πόσο ψιλό είναι, τη θερμοκρασία, την υγρασία της ατμόσφαιρας, ακόμη και το υψόμετρο. Προσθέστε νερό με προσοχή.

Αλευρώστε τον πάγκο σας κι αδειάστε τη ζύμη εκεί. Προσοχή: θα είναι πολύ κολλώδης.

Αρχίστε να την πλάθετε ως εξής: τη διπλώνετε και την πιέζετε δυνατά σπρώχνοντας ώστε να τεντωθεί. Έπειτα τη γυρνάτε κατά 90 μοίρες, κι επαναλαμβάνετε το δίπλωμα-ζούληγμα. Κάθε τόσο ξαναλευρώνετε τον πάγκο για να μη σας κολλήσει. Έπειτα από κάμποση ώρα θα πρέπει να έχετε μια λεία κι ελαστική ζύμη.

Ρίξτε τη ζύμη στο ταψί κι απλώστε την με τα χέρια σας. Αν έχετε κάνει καλή δουλειά θα είναι τόσο ελαστική που θα σας δυσκολέψει πολύ να την απλώσετε. Προσωπικά βρήκα ότι η καλύτερη λύση στο πρόβλημα είναι να την ανοίξετε με τον πλάστη. Ανοίξτε ένα χοντρό-χοντρό φύλλο και τυλίξτε το γύρω από τον πλάστη για να το μεταφέρετε χωρίς να σκιστεί.

Ξετυλίξτε το μέσα στο ταψί και ψεκάστε το με λίγο νεράκι για να κολλήσει το σουσάμι. Σκορπίστε το σουσάμι πάνω στη λαγάνα και πιέστε εδώ κι εκεί με τα δάχτυλα για να κάνετε τα γνωστά "λακκάκια". Σκεπάστε τη λαγάνα (με ένα πανί η μ' ένα άλλο ταψί, ανάποδα) κι αφήστε την να φουσκώσει.

Σημείωση: Οι ζύμες για να φουσκώσουν θέλουν ζέστη. Εφόσον δεν είναι καλοκαίρι, ή βάλτε την σ' ένα ζεστό δωμάτιο ή στο φούρνο στους 30 βαθμούς στον αέρα.

Μόλις είναι έτοιμη (σε καμιά εικοσαριά λεπτά περίπου) ψήστε την στους 180 βαθμούς για 20-30 λεπτά, ανάλογα με το πόσο παχιά την κάνατε ή το πόσο τραγανή τη θέλετε.

Καλή επιτυχία και καλό τριήμερο!

Ξενοιάστε από ψείρες!

Πώς εμφανίζονται οι ψείρες; Πώς βρίσκουν το δρόμο τους σε κάθε τάξη; Γιατί μερικά παιδιά κολλούν συνέχεια κι άλλα ποτέ;
Πολλοί πιστεύουν πως το πρόβλημα είναι η καθαριότητα: καθαρά παιδιά δεν κολλούν, βρώμικα, άπλυτα παιδιά είναι γεμάτα ψείρες. Αυτό δεν εξηγεί γιατί και τα καλοπλυμένα παιδιά κολλούν, αν αυτός που κάθησε δίπλα τους είχε ψείρες.
Η γιαγιά μου έλεγε πως οι ψείρες πάνε στους "γλυκοαίματους". Εκείνη (κι εγώ) μαζεύαμε ψείρες σχεδόν κάθε χρονιά. Ο αδελφός μου και η μητέρα μου ποτέ.
Μήπως η γιαγιά μου είχε δίκιο;
Ή μήπως το φαινόμενο οφείλεται σε κάτι άλλο που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη; Χημική σύσταση του δέρματος για παράδειγμα (PΗ ή λιπαρότητα), ή οσμή;

Τείνω προς το τελευταίο, γιατί από τότε που μας είπαν ένα κόλπο δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ ψείρες.

Το κόλπο είναι απλό: λεβάντα.

Όπως διώχνει το σκόρο από τα μάλλινα, έτσι διώχνει και την ψείρα από τον άνθρωπο. Το παιδί μυρίζει υπέροχα και οι ψείρες μένουν μακριά.

Δοκιμάστε την: πάρτε λίγη κολώνια από ένα αρωματοπωλείο, ψεκάστε κάθε πρωί το κεφαλάκι του παιδιού (στο πίσω μέρος) και ξενοιάστε.

Στο σπίτι μας δεν έχουμε δει ψείρα από το 2010.

Τι λέτε; Τι χάνετε να το δοκιμάσετε;

Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά σας καλύτερα.

Ένα διαφορετικό σχολικό σύστημα

Η γνωριμία με εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών και η αξιοποίηση της εμπειρίας τους είναι όχι απλώς χρήσιμη, αλλά αναγκαία. Ένας ιδιαίτερος κλάδος στο χώρο των παιδαγωγικών επιστημών, η συγκριτική παιδαγωγική ή συγκριτική εκπαίδευση, επιδιώκει να μελετήσει και να συγκρίνει τα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών του κόσμου, να εντοπίσει τις διαφορές και τις ομοιότητές τους και να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για την εκπαιδευτική πολιτική.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης αποτελεί το εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας, που έχει 5,2 εκατομμύρια κατοίκους – το μισό πληθυσμό της Ελλάδας – και βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της εκπαιδευτικής κοινότητας της Ευρώπης. Οι σημαντικές βαθμολογικές επιδόσεις, που σημειώνει στις διεθνείς συγκριτικές μελέτες (PISA), στάθηκαν αφορμή για να δημιουργηθεί ένας μύθος σχετικά με τα εκπαιδευτικά επιτεύγματα της χώρας αυτής. Δεκάδες δημοσιογράφοι και εκπαιδευτικοί σπεύδουν στο Ελσίνκι, για να διαπιστώσουν από κοντά τα αίτια αυτής της εκτίναξης. Και φυσικά όλοι ευελπιστούν να ανακαλύψουν το φοβερό μυστικό, που κρύβεται πίσω από την εντυπωσιακή άνοδο του επιπέδου των μαθητών.

Φθάνοντας σε ένα σχολείο του Ελσίνκι μπορεί κάποιος να δει εφήβους, αλλά και μικρά παιδιά,  από 8 μηνών μέχρι 16 ετών, να παίζουν στην παιδική χαρά του σχολείου. Τα παιδιά κάνουν μια προκαταρτική τάξη (pre-school) μεταξύ του 6ου και του 7ου έτους της ηλικίας τους στο νηπιαγωγείο ή στους παιδικούς σταθμούς. Τα επίσημα μαθήματα αρχίζουν όταν γίνονται 7 χρονών και μένουν στο ίδιο σχολείο έως ότου γίνουν 16. Ακολούθως θα πάνε ή στο λύκειο, που θα τους οδηγήσει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ή σε μια επαγγελματική σχολή.

Το Δημοτικό και το Γυμνάσιο συστεγάζονται και λειτουργούν ως ένα ενιαίο σχολείο,  ώστε να μην επιβαρύνεται η ψυχολογία των παιδιών από τη μετάβαση από το ένα περιβάλλον στο άλλο. Στα σχολεία της Φινλανδίας οι μαθητές περνούν 9-10 χρόνια στο ίδιο σχολείο. Αυτή η συνύπαρξη κάνει να φαίνεται το φινλανδικό σχολείο λιγότερο εφηβικό γκέτο από ό,τι ένα συνηθισμένο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι δάσκαλοι αναγνωρίζουν ότι αυτή η ενιαία σχολική δομή βοηθά το προσωπικό να ξέρει τους μαθητές και τις οικογένειές τους πολύ καλά, αφού οι μαθητές είναι εκεί από τη νηπιακή ως την εφηβική ηλικία. Επίσης οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία αυτά λένε ότι το σύστημα του ενιαίου σχολείου σε ένα γνωστό περιβάλλον κάνει τα παιδιά να αισθανθούν ασφαλέστερα, χωρίς το φόβο για το άγνωστο, και πιο εύκολη τη μετάβαση στο επόμενο στάδιο, το Λύκειο.

Η δημόσια διοίκηση της Φινλανδίας λειτουργεί με το μοντέλο της αποκέντρωσης εξουσιών. Το Υπουργείο Παιδείας της Φινλανδίας χαράσσει την εκπαιδευτική πολιτική, καθορίζει κατευθυντήριες γραμμές και στρατηγικές επιλογές, ελέγχει την παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης και ετοιμάζει τη σχετική εκπαιδευτική νομοθεσία.

Το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας (ΕΣΠ) συντάσσει τη βασική δομή των προγραμμάτων σπουδών και των εξετάσεων, αξιολογεί τα αποτελέσματα εκμάθησης, συντονίζει τα δίκτυα πληροφοριών, οργανώνει την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, παράγει υλικό εκμάθησης και αναπτύσσει τον εκπαιδευτικό τομέα με διάφορα project. Τα εκπαιδευτικά συμβούλια των δήμων έχουν την ευθύνη για την παροχή της εκπαίδευσης σε τοπικό επίπεδο βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών. Οι δήμοι προσλαμβάνουν το προσωπικό του σχολείου μαζί με το Συμβούλιο των γονέων και κηδεμόνων. Η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους αγγίζει το 57% και από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν οι δήμοι να καλύψουν τα υπόλοιπα.

Τα μικρά παιδιά παρακολουθούν 19 ώρες, αργότερα 23 ώρες και στις μεγάλες τάξεις οι μαθητές κάνουν 30 ώρες την εβδομάδα. Το σύστημα δίνει αρκετή ευελιξία στους τοπικούς φορείς να προσθέσουν επιπλέον μαθήματα ή επιπλέον ώρες σε υπάρχοντα μαθήματα ανάλογα με τις ανάγκες ή τους στόχους που έχουν θέσει. Η επίσημη σχολική ημέρα τελειώνει περίπου στις 1 το μεσημέρι, αλλά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του σχολείου για να γευματίσουν, να διαβάσουν, να κάνουν αθλητισμό κλπ. Σε όλα τα σχολεία προσφέρεται ένα γεύμα στους μαθητές και αυτό διευκολύνει τα ωράρια των σχολείων και τους γονείς των μαθητών που εργάζονται.

Η ύλη της διδασκαλίας καθορίζεται από την κεντρική εξουσία, αλλά οι εκδοτικοί οίκοι της Φινλανδίας είναι αυτοί που φέρνουν το βάρος της δημιουργίας των κατάλληλων σχολικών βιβλίων. Από τις διαθέσιμες στην αγορά σειρές των σχολικών βιβλίων κάθε σχολείο μπορεί να αποφασίσει ποιες σειρές θα χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες τους βάσει της μεθόδου διδασκαλίας, της τιμής και λοιπών κριτηρίων. Τα βιβλία εφόσον βρίσκονται σε καλή κατάσταση μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά από τις ακολουθούμενες τάξεις.

Βασική αρχή του εκπαιδευτικού της συστήματος είναι η ισότητα των ευκαιριών στην εκπαίδευση, που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαθητές δύο ταχυτήτων, αλλά προχωρούν με όλους τους μαθητές επιδιώκοντας υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά ως τα 16 τους. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά σχολεία. Θα βρεις βρέφη να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.  Και υπάρχει ιδιαίτερη φροντίδα για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Κάθε μαθητής, ανεξάρτητα από την επίδοσή του, θεωρείται ότι μπορεί να προσφέρει στην τάξη του και στο σχολείο. Οι αδύναμοι μαθητές δε χαρακτηρίζονται ως άχρηστοι και προβληματικοί και δεν τίθενται στο περιθώριο. Στόχος του συστήματος είναι ο εντοπισμός τους όσο το δυνατόν νωρίτερα, κυρίως στο νηπιαγωγείο ή στον παιδικό σταθμό, για να τους δώσουν μια επιπλέον βοήθεια και υποστήριξη. Εάν υπάρχει πρόβλημα με τη συμπεριφορά κάποιων μαθητών, πρώτα γίνεται κουβέντα με τα ίδια τα παιδιά και, εάν δεν βρεθεί φόρμουλα για την επίλυση του  προβλήματος, καλούνται οι γονείς. Και οι αποβολές δεν έχουν την τιμητική τους στα σχολεία αυτά.

Μια άλλη παράμετρος είναι η καλή γνώση των Αγγλικών, που διδάσκονται μόνο στο σχολείο τους κι όχι στα φροντιστήρια και σε ιδιαίτερα μαθήματα. Κι αυτό γιατί η καλή γνώση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους Φιλανδούς, επειδή η γλώσσα τους είναι ξεκομμένη από τις υπόλοιπες παραδοσιακές γλώσσες της Ευρώπης, όπως και η Ελληνική. Τα παιδιά αποκτούν την πρώτη τους επαφή με τις ξένες γλώσσες μέσα από την τεχνολογία, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, από τα game boy κλπ και  κυρίως παρακολουθώντας ταινίες στη τηλεόραση. Έτσι από πολύ νωρίς προσπαθούν να διαβάζουν τους υπότιτλους και παράλληλα ακούνε την ξένη γλώσσα.

Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα), αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους, ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι ότι «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δε χρειάζεται την επιβράβευση».

Συνήθως τα σχολεία στην Φινλανδία έχουν πολλούς ανοικτούς χώρους, γυάλινους τοίχους, έξυπνο σχεδιασμό, βιβλιοθήκες και υπολογιστές. Αισθάνεσαι εκεί μέσα μια ηρεμία και μια ησυχία που σε ξενίζει. Κι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε μια άλλη πολιτιστική διαφορά, ότι οι μαθητές δεν φορούν παπούτσια, αλλά περπατούν γύρω με τις κάλτσες τους. Αυτό δίνει μια αίσθηση ενός φιλικού χώρου ή ακόμα και οικογενειακού.

Βασική παιδαγωγική αρχή είναι να ενθαρρύνονται  τα παιδιά να λένε τη γνώμη τους και να συζητούν με τους καθηγητές τους και η βαθμολογία τους προκύπτει κυρίως από τη συμμετοχή τους στις συζητήσεις, που γίνονται μέσα στην τάξη. Η απομνημόνευση είναι κάτι που δεν υπάρχει στην εκπαίδευση της Φινλανδίας. Επιπλέον υποβαθμίζεται και αποθαρρύνεται ο ανταγωνισμός εντός του σχολείου και καλλιεργείται η αυτοπεποίθηση σε κάθε μαθητή. Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ’ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.

Όταν το απόγευμα οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση.  Στη Φινλανδία οι διακοπές το καλοκαίρι διαρκούν δύο μήνες. Και όταν τελειώνουν οι μαθητές γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών θα βρεθούν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.

Στην Ελλάδα βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες; Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Συναντούν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα υπάρχει μόνο στα λεξικά. Πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή σε κάποιες περιοχές της χώρα μας ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας της Φινλανδίας είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».

Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας, όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;

Γιατί το σύστημα της Φιλανδίας στηρίζεται στην πλήρη έλλειψη διαφθοράς. Στη Φιλανδία οι διορισμοί και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών γίνονται κυρίως με ευθύνη των δήμων. Φαντάζεστε αυτό να συνέβαινε και στην Ελλάδα; Θα γινόταν «το σώσε» από διαφθορά και αναξιοκρατία. Υπάρχει επίσης διαφορετική ψυχολογία σε ένα λαό, που περνάει τα δύο τρίτα της χρονιάς μέσα στη νύχτα και το κρύο από ένα μεσογειακό λαό. Το κλίμα τους δημιουργεί προβλήματα, όπως η κατάθλιψη και ο αλκοολισμός, αλλά και κάποια θεαματικά πλεονεκτήματα, τα οποία φαίνονται στην εκπαίδευση.

Αυτοί οι ήσυχοι μελαγχολικοί άνθρωποι έχουν λιγότερη διάθεση για πονηριά και διαφθορά και είναι πάντα εντάξει στις υποχρεώσεις τους ως υπεύθυνοι πολίτες. Επίσης οι μαθητές εκεί είναι πιο ήσυχοι! Ξέρετε τι είναι να προσφερθεί σε ένα δάσκαλο μία τάξη με ήσυχα πειθαρχημένα παιδιά; 

Εμείς είμαστε πιο ζωηροί και έχουμε πρωτίστως να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά και τη δημόσια σπατάλη. Αν ποτέ το καταφέρουμε, ας ρίξουμε μία κλεφτή ματιά και στο Φινλανδικό σύστημα.

Αλέξης Τότσικας, Φιλόλογος – Συγγραφέας. Από εδώ.