Όλοι ξέρουν ότι τα θαύματα του
αρχαίου κόσμου ήταν επτά. Μπορεί να ζοριζόμαστε λίγο να τα θυμηθούμε όλα, αλλά
μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αρκεί για να τα βρούμε.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα με
το βιβλίο Ιστορίας της Δ΄ Δημοτικού: στη σελίδα 115, τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο βωμός της Περγάμου ήταν ένα από 7 θαύματα της αρχαιότητας.
Δυστυχώς δεν ήταν. Ένα σύντομο «γκουγκλάρισμα»
αρκεί για να φέρει γονιό και παιδί αντιμέτωπους με τη διαπίστωση ότι το βιβλίο
της Ιστορίας δεν ξέρει τι λέει. Αν περιέχει μια τόσο χοντρή λαθάρα, τι άλλα
λάθη περιέχει; Μπορείς να το εμπιστευτείς να σου μάθει τα πράγματα σωστά; Έτσι,
το παιδί – από μια τόσο τρυφερή ηλικία – μπαίνει στη διαδικασία της αμφισβήτησης
όσων διδάσκεται.
Μα πώς είναι δυνατόν; Κανείς, από τον πρώτο
συντάκτη ως τον τελευταίο διορθωτή, δεν πρόσεξε το λάθος; Κανείς δεν
προβληματίστηκε; Κανείς δεν έκανε τον κόπο ν’ ανοίξει ένα βιβλίο, μια
εγκυκλοπαίδεια ή το δίκτυο και ν’ αναρωτηθεί «Είναι όντως έτσι τα πράγματα;»
Πώς να τα εμπιστευτείς μετά απ’ αυτό; Ποιος ελέγχει αυτούς που ορίζουν την παιδεία των παιδιών μας;