Και θα γκρινιάξω για όλες κι όλους που τραβούν τα ίδια, αλλά δεν έχουν γκρινιάξει ακόμη.
Ακούστε λοιπόν καλά, γιατί αυτά δεν ξαναλέγονται:
Μένουμε σπίτι.
4 νομά, που ευτυχώς έχουν τέσσερα δωμά.
Έξοδος πουθενά, μόνο βεράντα και ταράτσα, αν είναι καλός ο καιρός.
Τα αγόρια όπως είναι φυσικό, έχουν τρελαθεί. Όλη αυτή η ενέργεια και πουθενά εκτόνωση, το σπίτι λοιπόν γίνεται πεδίο μάχης.
Και λες έστω, μπορεί να είμαστε στην ανεργία, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε λίγο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά. Μπα, πού τέτοια τύχη.
Πρώτον, ο μπαμπάς κι η μαμά πρέπει να δουλέψουν. Όχι δουλειά πληρωτή φυσικά (πάει αυτό) αλλά δουλειά για την "επόμενη μέρα", προετοιμασία, οργάνωση, βιογραφικά, προτάσεις. Και να πρέπει να τα κάνεις αυτά, ενώ οι μικροί λυσσάνε.
Κι οι από κάτω πρέπει να δουλέψουν, και διαμαρτύρονται οι άνθρωποι, δικαίως, γιατί πώς να συγκεντρωθούν με τόσο ποδοβολητό πάνω απ' τα κεφάλια τους;
Ευτυχώς, έρχεται το υπουργείο να προτείνει λύση: τα παιδιά να πάψουν να παίζουν και να κάνουν μαθήματα. Άντε συ να ξενυχτάς για να κατεβάσεις τα δέοντα από τη σελίδα του υπουργείου που σέρνεται, έτσι ώστε την επόμενη μέρα να κάνεις το σπίτι σχολείο. Και ξαφνικά από γονιός πρέπει να γίνεις δάσκαλος και μαθηματικός, φιλόλογος και φυσικός. Κι αφού πείσεις τους λεβέντες να διαβάσουν, γιατί είναι για το καλό τους, να πρέπει να εξηγήσεις και να λύσεις απορίες.
Και να πρέπει να έχεις και γνώσεις υπολογιστών για να βρεις τρόπο να κάνουν εκείνο το ζωντανό τηλεμάθημα. Και φυσικά, στον ίδιο υπολογιστή το αφεντικό -το ίδιο που δε σε πληρώνει λόγω κρίσης- θέλει την ίδια ώρα συνδιάσκεψη για εκείνη τη δικτυακή δουλειά που ίσως γίνει...
Τέλειωσε το σχολείο; Διαβάσαμε δε διαβάσαμε, πρέπει να φάμε. Η μαμά αφήνει την έδρα και τρέχει στην κουζίνα, μέσα στον πανικό, γιατί τι να πρωτοπρολάβει, αφού ακόμη τα πιάτα του πρωινού έχουν μείνει άπλυτα.
Μετά οι λεβέντες θα φάνε και θα δούνε κι ένα βιντεάκι για να ησυχάσουν λίγο και να προλάβει η μαμά καμιά από τις άλλες της "δουλειές". Γιατί έχει ακόμη τα ψώνια, το πλυντήριο, τη λάντζα το άπλωμα, και τόσα άλλα.
Και δεν ανέφερα ακόμη τα βιογραφικά που δε στάλθηκαν, την πρόταση που δεν κατατέθηκε εμπρόθεσμα, το σπίτι που θέλει καθάρισμα....
Αλλά θα τα βάλεις όλα στην άκρη, γιατί το βράδυ, όταν ησυχάζουν λίγο, είναι η ώρα να τους δεις λίγο, να διαβάσετε ένα βιβλίο, να παίξετε ένα επιτραπέζιο, να δείτε μια ταινία μαζί. Κι όταν μπούνε για ύπνο, πάλι θα ξενυχτήσεις για να προλάβεις μόνο τα μισά.
Και να ρωτά η γιαγιά από το χωριό "τι έχεις; Κουρασμένη ακούγεσαι." Κι εσύ να απαντάς "Μα τι να έχω, βαρέθηκα όλη μέρα σπίτι." Και μόλις κλείσει το τηλέφωνο να τρέχεις πάλι να τα προλάβεις όλα...
Εσείς πώς τα περνάτε με τον κορωνιό;
Έχετε βαρεθεί κι εσείς, ε;
_________________
Πηγή εικόνας
Παράλληλες εμπειρίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου