Το Υπουργείο είναι αποφασισμένο, αλλά οι γονείς διστακτικοί, κι όχι μόνο όσοι έχουν ευπαθή άτομα στην οικογένεια.
Κάθε ευσυνείδητος γονιός που τήρησε τις οδηγίες του ΕΟΔΥ από το Μάρτη, ξέρει πως οι τωρινές οδηγίες έρχονται σε κάθετη αντίθεση με τις προηγούμενες. Ή λοιπόν μας παραμύθιαζαν πριν ότι υπάρχει πανδημία και πρέπει να τηρούμε τις αποστάσεις, ή μας παραμυθιάζουν τώρα που μας λένε ότι πρέπει να στριμώξουμε 15 παιδιά σε τάξεις-κλουβιά, με μία τουαλέτα ανά 50 άτομα (στις καλές περιπτώσεις) και καθαρίστριες που έρχονται μετά τη λήξη του ωραρίου.
Κάθε γονιός επιπλέον ξέρει πως ακόμη κι αν το επέτρεπε ο χώρος, η τήρηση αποστάσεων στα σχολεία είναι αδύνατη, ιδίως από τα μικρά παιδιά. Ακόμη όμως και τα μεγαλύτερα, στη ζάλη της εφηβείας έχουν την τάση να αψηφούν εντολές και να φλερτάρουν με τον κίνδυνο.
Και, τέλος πάντων, έστω ότι καταφέρνουμε να μείνουν σε απόσταση και να φορούν συνεχώς τη μάσκα, τι θα κάνουν την ώρα του κολατσιού; Ή μήπως θα πρέπει να νηστεύουν 4-7 ώρες;
Το να ανοίξει το σχολείο στην παρούσα συγκυρία είναι εντελώς παράλογο. Οι μετρήσεις δεν έχουν γίνει, δεν έχουμε ιδέα πόσοι είναι φορείς και πόσοι νοσούν στον πληθυσμό. Η ύπαρξη ευπαθών ατόμων θα υποχρεώσει πολλά παιδιά και διδάσκοντες να μείνουν μακριά. Η επιστροφή δεν θα σημαδευτεί από ομαλότητα, αλλά από ταραχή και αβεβαιότητα, που θα σημαδέψουν περισσότερο τα παιδιά που βίωσαν μια σημαντική αναστάτωση στη ζωή τους.
Ιδίως για τα παιδιά του δημοτικού που (τώρα που οι γονείς τους θα πάψουν την τηλε-εργασία) θα πρέπει πάλι να τα φυλάνε παππούδες και γιαγιάδες. Καλύτερα να φυλάνε ένα παιδί που μόλις βγήκε από την καραντίνα, παρά ένα που συγχρωτίζεται με άλλα μέρα παρά μέρα.
Αφήνω που κάνοντας μαθήματα μέρα παρά μέρα, ουσιαστικά εκθέτουμε τα παιδιά μας και όλη την κοινωνία σε κίνδυνο για ένα μάξιμουμ 10 περίπου ημερών. Ποιος ο λόγος; Είναι άραγε υπερβάλλον ζήλος για την ολοκλήρωση του εκπαιδευτικού έργου, ή μήπως η κυβέρνηση επιδιώκει την επιστροφή σε μια επίφαση ομαλότητας με κάθε κόστος για να αναζωογονήσει την οικονομία;
Αφού (με τα χίλια ζόρια) βρέθηκε τρόπος να καλυφθεί (κάπως) η ύλη με τηλεμαθήματα, θα έπρεπε να συνεχίσουν έτσι, ως το τέλος της χρονιάς, με εξαίρεση τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες. Μάλιστα, για να αποσυμφορηθούν οι τάξεις τους, δε θα ήταν κακή ιδέα να δανειστούν τις αίθουσες των άδειων Γυμνασίων και Δημοτικών.
Και, πριν επιστρέψουν τα παιδιά στα σχολεία το Σεπτέμβριο, θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά, πώς θα έπρεπε να είναι τα σχολεία που θα υποδεχτούν τα παιδιά μας. Να το σκεφτούμε όχι μόνο για χάρη αυτής της πανδημίας και πιθανώς άλλων μελλοντικών, αλλά με γνώμονα το πώς θέλουμε να διαμορφωθούν οι πολίτες που σε λίγα χρόνια θα κρατούν την τύχη της Ελλάδας στα χέρια τους.
__________________
Πηγή εικόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου