Υπαίθρια σχολεία

Πριν εκατό περίπου χρόνια τα σχολεία έγιναν υπαίθρια για να αντιμετωπίσουν τη φυματίωση. Φέτος, στην Ιταλία, τα δημοτικά ξεκίνησαν ήδη, με μαθήματα στο ύπαιθρο. 

Στην Ελλάδα, διαπιστώνουμε ότι αυτό είναι αδύνατον, γιατί δεν υπάρχει χώρος. Σε ποιο υπαίθριο χώρο θα χωρέσουν τα 12-20 ή και παραπάνω τμήματα ενός αστικού σχολείου; 

 

Το τραγικό πρόβλημα κάθε ελληνικής πόλης είναι η έλλειψη ανοιχτών χώρων. Θεωρητικά, η πόλη θα έπρεπε να είναι σαν σκακιέρα: για κάθε δομημένο τετράγωνο, να υπάρχει αντίστοιχο τετράγωνο αδόμητου χώρου (ίσως και παραπάνω - σεισμογενής χώρα είμαστε). 

Ειδικά τα σχολεία μας δε θα έπρεπε ποτέ να είχαν φτιαχτεί με τόσο ελάχιστες απαιτήσεις: ένα τσιμεντένιο κουτί για κτίριο κι ένα επίσης τσιμεντένιο προαύλιο. Όταν δεν είναι στενό σαν ακάλυπτος, με μοναδική θέα την απέναντι πολυκατοικία, είναι άδειο σαν υπαίθριο πάρκινγκ - χωρίς παιχνίδια, χωρίς ομορφιά, χωρίς ούτε ένα πράσινο φύλλο. 

Μήπως είναι καιρός, με αφορμή την πανδημία, να δούμε το θέμα της παιδείας από την αρχή; Να εξετάσουμε πού, πώς και με ποιες προδιαγραφές εκπαιδεύονται τα παιδιά μας;Κι αφού πάρουμε φόρα, μήπως ν' αρχίσουμε να βλέπουμε κι όλα τ' άλλα θέματα που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας; Πού θα περπατήσουν, τι αέρα θα αναπνέουν, πώς λειτουργεί το κράτος στο οποίο θα ζήσουν... 

Ήρεμα ρωτάω... 

(Περιγραφή εικόνας: Ένας κήπος με δέντρα γύρω-γύρω και γρασίδι κάτω. Στη μέση ένας δάσκαλος όρθιος και γύρω καθισμένα παιδιά, το καθένα στο δικό του στρογγυλό τραπεζάκι με αντίστοιχο σκαμνάκι, σε αποστάσεις μεταξύ τους) 

Πηγή εικόνας: Άρθρο για τα υπαίθρια σχολεία της εποχής της φυματίωσης: https://www.protagon.gr/themata/pws-ta-sxoleia-eginan-ypaithria-stin-pandimia-tis-fymatiwsis-44342111804