Άρνηση απογραφής

Να και οι αρνητές της απογραφής. Λες και δε μας έφταναν οι αρνητές της μάσκας και των εμβολίων. Θα την πατήσουμε όμως άσχημα με δαύτους, και ξέρετε γιατί; Μαθηματικά+πολιτική=συνδυασμός που σκοτώνει. Αφήστε με να εξηγήσω:

 

Αρχικά, είναι λογικό που αρνούνται. Όταν (για παράδειγμα, μεταξύ πολλών άλλων) το κράτος σου λέει σήμερα «τα παιδιά δεν μεταδίδουν» ενώ αύριο κλείνει τα σχολεία, πώς θα το πιστέψεις μεθαύριο; Γίνεται; Δε γίνεται.

Βγαίνει λοιπόν και λέει «εμβολιαστείτε» και η πρώτη αντίδραση του κόσμου είναι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα». Γι αυτό τα ποσοστά εμβολιασμού έχουν μείνει στάσιμα, όσοι πείστηκαν πείστηκαν, και τα κρούσματα χτύπησαν κόκκινο. Έγκλημα, αλλά δε θα μιλήσω γι αυτό τώρα.

Έρχεται τώρα το δεύτερο μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης, να μας απογράψει. Έχω περάσει κάμποσες απογραφούλες, θυμάμαι καλά ότι μια Κυριακή μέναμε σπίτι, πέρναγε ο απογραφέας, ρώταγε, απαντούσαμε, τέρμα. Το να μην απογραφείς μέχρι το 2011 ήταν σα να μην πας το παιδί σχολείο. Απλά δεν γινόταν. Το να απογραφείς ήταν καθήκον πατριωτικό, αγάπη για τη χώρα και τον τόπο σου. Θυμάστε πόσοι έφευγαν οικογενειακώς στα χωριά τους, για να φανούν πολλοί εκεί και να τα υποστηρίξουν; Καμία σχέση - σήμερα έχουμε περάσει στο άλλο άκρο: το να μην απογραφείς έγινε επαναστατική πράξη, αντίσταση στο σύστημα που μας θέλει φακελωμένους και σκλάβους.

Ηρεμήστε παιδιά. Το σύστημα μας έχει ήδη σκλάβους και φακελωμένους μέχρι τα μπούνια. Αν το κράτος μπορούσε να συντονίσει τα μπούτια του, μια ματιά στα κατάστιχα θα ήταν αρκετή για να ξέρει που είναι μέχρι και το τελευταίο ρεβίθι. Αλλά δεν μπορεί (να τα συντονίσει). Γι αυτό θέλει την απογραφή, για να ξέρει πόσοι είμαστε και πού.

Γιατί να ξέρει; Από τον καιρό του Χριστούλη και της Βηθλεέμ, ο βασικός λόγος μιας απογραφής είναι ...φορομπηχτικός. Οι κρατούντες απογράφουν και μετά λογαριάζουν: «Θέλω ένα εκατομμύριο για νέο στόλο. Έχω χίλιες επαρχίες, από χίλια σπίτια η κάθε μία, αν δίνει μία το κάθε σπίτι, να τα λεφτά που γύρευα.»

Με λίγα λόγια, το κράτος πρέπει να ξέρει πόσοι είμαστε, για να ξέρει πόσους φόρους θα μας ...μπήξει. Αλλά επειδή ζούμε σε ένα κράτος πρόνοιας, για να ξέρει που και πόσες παροχές θα δώσει σε κάθε τόπο, ανάλογα με τους κατοίκους του: τόσα σχολεία εδώ, τόσα νοσοκομεία εκεί, τόσοι γιατροί και κέντρα υγείας (θεωρητικά).

Τι θα γίνει όμως αν οι αρνητές των απογραφών βγουν πολλοί και απογραφούν, ας πούμε, πέντε εκατομμύρια από τα δέκα που είμαστε; Πιστεύετε πως η κυβέρνηση θα σκοτιστεί; Δε νομίζω. Αν τα νέα ραφάλ που θα παραγγείλει κάνουν 10 εκατομμύρια, 10:5=2 δύο ευρώ επιπλέον φόροι ανά κάτοικο (κάτι παραπάνω βέβαια, γιατί δεν πληρώνουν και τα μωρά, ενώ υπάρχουν και έξοδα (εφοριακοί κτλ), αλλά είπαμε, παράδειγμα). Όσοι δε φάνηκαν στην απογραφή φαίνονται μια χαρά στα χαρτιά της εφορίας, οπότε δεν γλιτώνουν, θα πληρώσουν κανονικά. Αυτό που θα γίνει είναι ότι η κυβέρνηση, ακόμη και με φοροδιαφυγές, θα πάρει περισσότερα από όσα λογάριαζε. Πιστεύετε ότι θα γίνουν έξτρα παροχές για τον λαό; Μα τι λέτε; Αφού ο λαός είναι, με βάση την απογραφή, μόλις 5 εκατομμύρια. Θα πάρει σχολεία, νοσοκομεία, δασκάλους και γιατρούς που αντιστοιχούν σ’ αυτά τα πέντε που μετρήσαμε. Τελεία. Τι; Δε χωράνε τα παιδιά της Άνω Πλατανιάς στο σχολείο γιατί είναι 100 κι όχι πενήντα; Ε, δεν πειράζει, να πάνε στην Κάτω Πλατανιά. Μα κι εκεί δε μας χωράει το σχολείο, γιατί τα παιδιά είναι 200 αντί για 100 που λογαριάζαμε. Τι να κάνουμε; Η κυβέρνηση θα νίπτει τας χείρας της. Γιατί; Γιατί θα μπορεί να πει πως εκείνη έκανε το καθήκον της - αν τα αποτελέσματα βγήκαν λάθος, είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Και δεν είναι μόνο για τα σχολεία που τη συμφέρει να απογραφούν λιγότεροι από όσους υπάρχουν. Γιατί να απογραφούν οι μειονότητες; Οι άστεγοι; Οι ανάπηροι; Τα κατοικίδια; Αν δεν εμφανιστούν στα χαρτιά, δεν έχουμε λόγο να τους περιλάβουμε στον προϋπολογισμό. Τόσο απλά, τόσο κυνικά.

Ειλικρινά πιστεύετε πως έχει κίνητρα να μας απογράψει σωστά; Γιατί εγώ δεν βλέπω κανένα. Αν κάνω λάθος, να μου το πείτε.